„Razem dla edukacji” to tytuł debaty, która odbyła się w II Liceum Ogólnokształcącym w Sopocie w ramach działania SOS – Sieci Organizacji Społecznych.
W debacie wzięli udział uczniowie i nauczyciele sopockich szkół ponadpodstawowych, grupa rodziców i seniorów. Obecni byli również przedstawiciele Młodzieżowej Rady Miasta Sopotu, którzy pełnili rolę moderatorów wraz z zaproszonymi ekspertami: Jackiem Ganem, dyrektorem II LO, Aleksandrem Piskorzem z Rady Młodzieży przy Parlamentarnym Zespole do Spraw Młodzieży, Janem Suchanek, przedstawicielem Pomorskiej Izby Adwokackiej oraz Jakubem Winieckim reprezentującym Instytut Debaty Publicznej.
Nie zabrakło w tym gronie przedstawicieli miasta: prezydenta Jacka Karnowskiego, Piotra Płockiego, naczelnika Wydziału Oświaty oraz Jakuba Pilarskiego z Wydziału Oświaty.
W pierwszej części debaty uczestnicy stworzyli mapę wyzwań dla polskiej szkoły, wskazali na jej największe problemy, jakie ich zdaniem wymagają pilnej naprawy. Problemy zostały określone w następujących obszarach:
Szkoła XXI wieku (kluczowe kompetencje, edukacja cyfrowa, globalna i klimatyczna)
Stawianie na rozwój kompetencji nauczycieli w metodach nauczania, które pozwolą uczniom skutecznie się uczyć, szkoła powinna kształcić nie tylko pod wymagania egzaminacyjne, ale także uczyć kompetencji przydatnych w życiu codziennym; należy ograniczyć zużycie papieru na rzecz narzędzi cyfrowych, szkoła ma za zadnie uczyć nie tylko teorii, ale również umiejętności praktycznych; budować świadomość o klimacie i uczyć ekologicznych praktyk, uczyć umiejętności informatycznych i nowoczesnego słownictwa w językach obcych.
Szkoła równych szans (szkoła bezpieczna, bez wykluczeń)
Może warto wrócić do mundurków szkolnych, aby uniknąć wykluczenia przez uczniów mniej zamożnych (co wykluczało inną propozycję – szkoła nie powinna zwracać na ubiór uczniów).
Szkoła demokratyczna (edukacja obywatelska, europejska, prawa człowieka)
Szkoła powinna być wolna od symboli, zachować neutralność światopoglądową; w przystępny sposób wprowadzać uczniów w rolę obywatela, uczyć o zależnościach politycznych i społecznych, szczególnie w odniesieniu do przyszłości; szkoła ma praktycznie pokazać edukację obywatelską i europejską, powinna wprowadzić szerszą edukację prawną oraz wiedzę o kompetencjach poszczególnych organów państwa.
Szkoła relacji i wsparcia (dobrostan uczniów, budowanie dobrych relacji)
Szkoła powinna być niezależna od polityki i wolna w działaniu, każda szkoła powinna przede wszystkim zadbać o zdrowie i samopoczucie uczniów, o tworzenie atmosfery, gdzie każdy uczeń czuje się akceptowany i nieoceniany; szkoła powinna wspierać uczniów w samorozwoju, uczniowie powinni mieć kluczowy wpływ na życie szkoły, a nie tylko nauczyciele i dyrekcja, sprzyjać bliższym relacjom pomiędzy uczniem a nauczycielem; szkoła powinna organizować wycieczki szkolne i różne projekty.
Inne propozycje uczestników:
Prezydent Jacek Karnowski skomentował kilka problemów i zapewnił uczestników, że dołoży starań aby je rozwiązać (np. wyposażenie szkół w nowoczesny sprzęt do nauczania w ramach edukacji cyfrowej).
Kolejnym etapem debaty była praca przy stolikach metodą World cafe.
Grupy zostały podzielone w taki sposób, aby mogli dyskutować reprezentanci różnych pokoleń w następujących obszarach oraz wypracowywać wnioski:
Diagnoza: podstawa programowa zawiera za mało treści o wspólnej historii i teraźniejszości, brakuje rzetelnych, nieukierunkowanych źródeł informacji; uczymy się najczęściej o wspólnej Europie we własnym zakresie poza obowiązkową edukacją.
Co można zmienić? Powrócić do szkolnych klubów europejskich i ścieżki europejskiej wplecionej w podstawę programową wielu przedmiotów; zachęcać do uczenia się o Europie; uczyć się wzajemnie uczeń – nauczyciel; międzynarodowa wymiana doświadczeń między szkołami.
Jak to zrobić? Wyjść poza polską narrację w przedstawianiu historii i procesu jednoczenia Europy; podejmować dialog międzynarodowy i międzypokoleniowy w klubach dyskusyjnych; inicjować zakładanie szkolnych klubów/organizacji promujących wiedzę o Europie, korzystać z doświadczeń NGO; poznawać działalność urzędów i instytucji w sposób praktyczny poprzez wyjścia edukacyjne; uświadamiać młodemu pokoleniu, co Polska zyskała dzięki przystąpieniu do struktur unijnych.
Diagnoza: Fakt istnienia wspólnoty sprzyja szukaniu kompromisów i wspólnych rozwiązań problemów; okres pokojowego szukania szans i wspólnych idei oraz interesów; wspólnota daje nam więcej możliwości w obszarach gospodarki, edukacji, rynku pracy i kultury.
Co można zmienić/wprowadzić? Młodzież musi mieć świadomość, że Polak to Europejczyk, że państwo to obywatele mający wpływ na jego funkcjonowanie, ale też na całą wspólnotę europejską poprzez aktywny udział w wyborach; potrzeba obiektywizmu w przedstawianiu faktów i historii.
Jak to zrobić? Szkoła ma sprzyjać budowaniu świadomości europejskiej, uczyć obiektywnej historii, szczególnie współczesnej; politycy powinni wziąć odpowiedzialność za swoje słowa, media muszą być obiektywne i rzetelne, uczeń ma się nauczyć, jak interpretować wydarzenia, jeśli ma rzetelną wiedzę z zakresu współczesnej historii i wiedzy obywatelskiej.
Diagnoza: Unia Europejska jest postrzegana głównie jako unia gospodarczo-ekonomiczna; poczucie wspólnoty wartości i społeczne jest bardzo kruche, brak narzędzi do doświadczenia tej wspólnoty, mało informacji, jak można korzystać z różnych form kształcenia i rozwoju w ramach Unii.
Co można zmienić? Stworzyć przestrzeń w szkołach do wyrażenia swoich poglądów, uczniowie i nauczyciele nie mogą się bać wyrażania swojego zdania i udziału w dyskusjach politycznych; należy stworzyć możliwości doświadczeń międzypokoleniowych, edukować o faktycznych możliwościach wynikających z faktu przynależności do wspólnoty; wspierać naukę języków obcych.
Jak to zrobić? Dać możliwość wypowiedzi każdemu niezależnie od poglądów politycznych, inicjować dyskusje, debaty, spotkania, wzmocnić w szkołach naukę języków obcych.
Diagnoza: Obywatele nie mają poczucia wspólnoty europejskiej ze względu na ograniczoną wymianę doświadczeń pomiędzy krajami członkowskimi; deficyt wiedzy o UE; niewystarczająca znajomość języków obcych utrudnia komunikację obywateli.
Co można zrobić? Organizować w szkołach tygodnie europejskie, aby lepiej poznać kulturę państw członkowskich, uczyć o Europie, wartościach, kulturze, instytucjach europejskich; inicjować spotkania, wymiany międzynarodowe, do których należy zapraszać przedstawicieli starszego pokolenia, zakładać kluby europejskie, aby można było wymieniać się wiedzą i ją rozszerzać.
Czyste powietrze
Unia Europejska
Fundusze Krajowe
FOR VISITORS